Dwaj měsacaj staj so hižo minyłoj, zo je Herta Wincerowa (10.12.1940-29.12.2024)  wot nas šła. Jako čestneho čłona KRABATOWEHO towarstwa z.t. chcemy ju z hłosami našich čłonow hišće raz wožiwić, přetož wona je pola mnohich z nas zawostajiła slědy přikładneho žiwjenja:

„Herta běše žona, kotraž wuprudźeše dobreho ducha KRABATA – Šadowica a tak bě wona tež žiwa. Ju wuznamjeni bohaty pokład šěrokeje wědy a wona je sej w běhu lět wobšěrne žiwjenske mudrosće přiswojiła. Jeje sylna wola a wosebje jej data móc, so přesadźić, zamóštej hory přesadźeć. Wona bě dobra duša Čorneho Chołmca, kotraž nastorči ideje, kotrež so wot samo dale wuwiwachu, dokelž wona z nimi swět wokoło sebje zahori. Wolfgang Kraus, naš łužiski pósłanc je wo tym přeswědčeny, zo je dobry duch KRABATA w njej skutkował, wosebje při natwarje Čorneho młyna. Hornju Łužicu je wona z jeje mocu wožiwiła. Wona jednaše jako wizionarka, kotraž so wědomje a njesebičnje wužadanjam a spřećiwjenjam napřećo staji. Tež derje delegować je wona zamóhła, z ćimž měješe wuspěch, štož jej tyješe, hewak njeby telko zwoprawdźiła. Kłonimy so hłuboko před njej, sej ju z najwjetšim respektom wažo a dźakowni za to, štož smědźachmy wot njeje wuknyć. Wona so njehodźi narunać, chcemy pak jeje dźěło tež w jeje zmysle dale wjesć.“